انواع ویتامین

ویتامین چیست؟

ویتامین یک مولکول آلی و یک ریز مغذی ضروریست که ارگانیسم ها برای عملکرد مناسب متابولیسم خود به مقدار کم به آن احتیاج دارند. مواد مغذی ضروری را نمی توان به طور كامل یا به مقدار كافی در ارگانیسم ها تولید كرد، بنابراین باید از طریق رژیم غذایی به دست آیند.  

در واقع این ترکیبات آلی به مقدار کم در رژیم های غذایی حیوانات و انسان ها برای حفظ زندگی و سلامتی لازم هستند. فقدان برخی ویتامین ها می تواند باعث بیماری، رشد ضعیف و انواع سندرم ها شود. سیزده ویتامین برای سلامتی انسان ضروری شناخته شده است و چندین ماده ویتامین مانند دیگر نیز وجود دارد که ممکن است در تغذیه خوب نیز نقش داشته باشد.

در ابتدا تصور می شد که ویتامین ها ترکیبات شیمیایی خاصی به نام آمین هستند، اما اکنون مشخص شده است که ویتامین ها از نظر شیمیایی با هم ارتباط ندارند.

ویتامین ها با حروف بزرگ مانند: ویتامین های A، ویتامین های C ، D ، E ، K و گروه ویتامین های گروه B مشخص می کنند.

سدیم:

سدیم یکی دیگر از مواد معدنی مهم است. در رژیم های غذایی، سدیم در درجه اول از نمک (کلرید سدیم) حاصل می شود. هر زمان که به غذای خود نمک اضافه کنید، سدیم اضافه می شود.

مواد خام:

ویتامین ها می توانند از محصولات گیاهی یا حیوانی گرفته شوند، یا به صورت مصنوعی در آزمایشگاه تولید شوند. به عنوان مثال، ویتامین A می تواند از روغن کبد ماهی، و ویتامین C از مرکبات یا گل مایع استخراج شود. بیشتر ویتامین های تجاری از ویتامین های مصنوعی ساخته می شوند، که تولید آن ها ارزان تر و راحت تر از مشتقات طبیعی است. بنابراین ویتامین A ممکن است از استون، و ویتامین C از اسید کتو ساخته شود. هیچ تفاوتی شیمیایی بین ویتامین های تصفیه شده حاصل از منابع گیاهی یا حیوانی و آن هایی که به صورت مصنوعی تولید می شوند، وجود ندارد. آزمایشگاه های مختلف ممکن است از تکنیک های مختلفی برای تولید ویتامین های مصنوعی استفاده کنند، زیرا بسیاری از آن ها می توانند از واکنش های مختلف شیمیایی حاصل شوند.

قرص ها یا کپسول های ویتامین معمولاً حاوی مواد افزودنی هستند که به روند تولید یا نحوه پذیرش ویتامین توسط بدن کمک می کنند. میکرو کریستالی سلولز، لاکتوز، کلسیم یا مالتو دکسترین به بسیاری از ویتامین ها به عنوان ماده پرکننده اضافه می شود، تا حجم مناسب ویتامین را به دست آورد.

صمغ یا نشاسته سلولزی اصلاح شده اغلب به عنوان ماده تجزیه به ویتامین ها اضافه می شود. یعنی به از بین رفتن ترکیب ویتامین به بدن کمک می کند. گیاهان از انواع مختلف ممکن است به ترکیبات ویتامین و همچنین مواد معدنی مانند کلسیم، آهن و روی اضافه شوند. به طور معمول، آزمایشگاه های تخصصی ویتامین ها و مواد معدنی خالص تولید می کنند.

چند نوع ویتامین داریم؟

13 نوع ویتامین وجود دارد. ویتامین های A، C، D، E، K و ویتامین های گروه B (تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، اسید پانتوتنیک، بیوتین، B6 ، B12 و فولات).

کاربرد ویتامین:

ویتامین ها به رشد بدن کمک می کنند و همانطور که باید کار می کنند. ویتامین ها کاربرد مختلفی دارند. کمک به مقاومت در برابر عفونت، سالم نگه داشتن اعصاب و کمک به بدن برای گرفتن انرژی از غذا یا لخته شدن خون به طور مناسب با پیروی از دستورالعمل های رژیم غذایی، مقدار کافی از این ویتامین ها را از طریق غذا دریافت خواهید کرد.

در ابتدا تصور می شد که هشت ویتامین B، یک ویتامین است، و همانطور که اطلاعات بیشتری در مورد آن ها کسب شد، به آن ها تعداد نسبی داده شد: ویتامین B1 ، B2 و غیره. ویتامین های B در حال حاضر به طور مناسب تر با نام های شیمیایی توصیف می شوند: B1، تیامین است، B2 ریبوفلاوین است ، B6 و B12 نام عددی خود را حفظ می کنند و سایر ویتامین های گروه B نیاسین، اسید پانتوتنیک، بیوتین و اسید فولیک هستند. ویتامین ها در منابع غذایی گیاهان و حیوانات یافت می شوند. آن ها همچنین از نظر شیمیایی سنتز شده اند و بنابراین می توانند به صورت خالص به عنوان مکمل های غذایی مصرف شوند. به طور دقیق مشخص نیست که هر فرد به چه مقدار از ویتامین ها نیاز دارد، اما 10 ویتامین روزانه مقدار مجاز توصیه می شود.

گروهی از محققان معتقدند که کمبود برخی ویتامین ها علت بروز بیماری است. مثلا کمبود ویتامین A منجر به تجزیه سلول های حساس به نور در شبکیه چشم می شود و باعث شب کوری می شود. فقدان ویتامین C در رژیم غذایی منجر به اسکوربوت می شود، بیماری که پیش از این ناخوشایند دریانوردان بود. فقدان ویتامین D ممکن است منجر به راشیتیسم، یک بیماری استخوان شود.

تاریخچه:

بسیاری از محققان وظیفه تجمع قطعات ویتامین ها به عنوان اجزای ضروری رژیم های غذایی انسان و حیوان را بر عهده داشتند. یکی از اولین افرادی که از نظر شیمیایی تغذیه را مطالعه کرد، ویلیام پروت پزشک انگلیسی بود. در سال 1827، وی سه ماده اساسی رژیم غذایی انسان را روغن، ساخارین و آلبومین تعریف کرد، که از نظر امروزی چربی و روغن، کربوهیدرات و پروتئین هستند. در میان کاوشگران بین سال های 1925 و 1955 ، ویتامین های شناخته شده همه جدا و سنتز شدند. امروزه تحقیقات در مورد عملکرد ویتامین های مختلف ادامه دارد.