رنگ و رزین

رنگ چیست؟

رنگ به هر نوع ترکیب رنگدانه ای، مایع شونده یا ماستیک جامد گفته می شود که پس از استفاده به صورت لایه نازک، به یک لایه جامد تبدیل شود. این ماده معمولاً برای محافظت، رنگ آمیزی یا تأمین بافت اشیا استفاده می شود. رنگ مشخصه ادراک بصری است که از طریق دسته های رنگی شرح داده می شود، با نام هایی مانند قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی یا بنفش. این برداشت از رنگ از تحریک سلول های گیرنده نوری توسط تابش الکترومغناطیسی ناشی می شود.

اجزای تشکیل دهنده رنگ:

رنگ معمولاً از رنگدانه ها، رزین، حلال و مواد افزودنی تشکیل شده است.

رنگدانه  برای تأمین رنگ، پنهان سازی و کنترل براقیت، به کار می رود.

تقسیم بندی رنگدانه ها:

رنگدانه ها معمولا به دو گروه تقسیم بندی می شوند:

• رنگدانه های اصلی، شامل رنگدانه هایی مانند دی اکسید تیتانیوم (سفید)، اکسید سبز کروم، اکسیدهای آهن زرد و قرمز و غیره هستند.
• رنگدانه های توسعه دهنده، شامل کلسیت (کربنات کلسیم)، تالک (منیزیم) است. سیلیکات (میکا)، باریت (سولفات باریم) و غیره هستند.

رزین چیست؟

رزین، چسباننده ای است که ذرات رنگدانه را در کنار هم نگه می دارد و چسبندگی به سطح رنگ شده را فراهم می کند. در رنگ های آبی اغلب از پلیمرهای امولسیون اکریلیک به عنوان چسب استفاده می شود. این ها در انواع و ترکیبات بسیار متنوعی وجود دارند. انواع مختلف پلیمرهای اکریلیک بر اساس مونومرهایی مانند متیل متاکریلات و بوتیل متاکریلات است. به طور سنتی، رنگ های کم هزینه بر روی کلاسورهای PVA ​​(پلی وینیل استات) فرموله شده اند.

رزین های پایه حلال انواع بسیار گسترده ای دارند. رایج ترین رزین های پایه حلال، رزین های آلکیدی نامیده می شوند که به طور معمول در رنگ های مینا استفاده می شود. آلكیدهای اورتان كه اغلب در لاک های شفاف استفاده می شود. رزین های پوشش محافظ انواع متنوعی دارند، مانند: اپوکسی، یورتان، پلی سیلوکسان و اورتان.

حلال رنگ:

برای اینکه به عنوان ناقل رنگدانه ها و رزین عمل کند، باید از ترکیبی به نام حلال رنگ استفاده شود. که این حلال ممکن است حلال آلی یا آبی باشد.

مواد افزودنی رنگ:

برای افزایش خواص مانند: سهولت در اجرا، مقاومت در برابر قالب، مقاومت در برابر خراش، خشک شدن و مقاومت در برابر افتادگی، از مواد افزودنی به رنگ ها استفاده می شود.

فرآیند تولید رنگ:

فرآیند ساخت رنگ شامل پنج قسمت مهم است:

• اندازه گیری دقیق مواد تشکیل دهنده
• آماده سازی پایه و پراکندگی رنگدانه
• مخلوط شدن رزین، حلال و مواد افزودنی
• قرار گرفتن محصول نهایی و در مرحله آزمایش آزمایشگاهی
• بسته بندی رنگ در قوطی

رنگ چگونه عمل می کند؟

ساده ترین انواع رنگ لاکی است که با تبخیر حلال یک فیلم تشکیل می دهد. رنگ های منتقل شده از آب، معمولاً بر اساس رزین های امولسیونی تشکیل می شوند. یعنی از تریلیون ذره رزین ریز تشکیل می شوند. با تبخیر شدن آب موجود در این رنگ ها، رزین و ذرات رنگدانه نزدیک و نزدیکتر می شوند تا زمانی که شروع به لمس یکدیگر کنند. هنگامی که ذرات رزین یکدیگر و رنگدانه ها را لمس می کنند، به هم می چسبند و به یک ماده جامد الاستیک سخت تبدیل می شوند، که ما آن را به عنوان فیلم رنگ تشخیص می دهیم.

رنگ های مینایی حلال، بر پایه رزین آلکیدی حل شده در حلال (مخلوط معدنی) هستند. هنگامی که حلال تبخیر می شود مرحله اول تشکیل یک لاک چسبناک است. رزین آلکیدی به تدریج با اکسیژن اتمسفر واکنش داده و پلیمری می شود و یک پوشش سخت ایجاد می کند. دو رنگ پوشش محافظتی به خودی خود غیرفعال هستند، اما وقتی با هم مخلوط می شوند، یک واکنش شیمیایی دارند. واکنش شیمیایی چند ساعت طول می کشد (بسته به دما) و منجر به یک پوشش بسیار سخت با چسبندگی زیاد می شود. این رنگ ها به طور کلی به آماده سازی و کاربرد سطح ویژه ای نیاز دارند و اغلب در محیط های شدید مورد استفاده قرار می گیرند.

چه ترکیباتی در رنگ و رزین به کار می روند:

• رزین آلکید:

  رزینی مصنوعی است که در رنگ های روغنی استفاده می شود. رزین آلکیدی با واکنش یک روغن خشک کننده طبیعی با یک ماده سخت و مصنوعی ساخته می شود.

• بایوساید:

  ماده شیمیایی که به مقدار بسیار کم برای کنترل رشد باکتری ها و قارچ های رنگ استفاده می شود. از بایوسایدها برای جلوگیری از فساد رنگ در قوطی و جلوگیری از حمله قارچی فیلم رنگ خشک استفاده می شود.

• ماده ویسکوز کننده:

  یک حلال است که برای نرم کردن ذرات رزین امولسیونی استفاده می شود تا هنگام تبخیر آب و تشکیل فیلم، آن ها به درستی به هم بچسبند.

• دیفومر یا ضد کف:

  افزودنی مخصوص تهیه شده برای از بین بردن حباب های کف و جلوگیری از تشکیل حباب در حین مخلوط کردن و استفاده.

• دیسپرسانت:

  اغلب نمک (به عنوان مثال سدیم) یک اسید پلی اکریلیک است. مورد استفاده برای کمک به تجزیه دانه ها می باشد.

• رنگدانه آلی:

  رنگدانه های مبتنی بر شیمی کربن به عنوان رنگدانه های آلی توصیف می شوند. در مقابل، رنگدانه های مبتنی بر مواد معدنی (مانند دی اکسید تیتانیوم و کربنات کلسیم موجود در کلسیت) به عنوان غیر آلی توصیف می شوند. نمونه هایی از رنگدانه های آلی عبارتند از: کویناکریدون (سرخابی)، دیکتو ​​پیرول (قرمز)، مس فتالوسیانین (آبی و سبز)، آریلامید (زرد) و غیره.

• سورفکتانت:

  ماده شوینده یا صابونی که برای تثبیت امولسیون ها و پراکندگی های رنگدانه استفاده می شود. سورفاکتانت ها از چسبیدن ذرات به یکدیگر جلوگیری می کنند.

انواع رنگ صنعتی و کاربردهای آن ها:

• رنگ استاتیک:

  این رنگ ها بر پایه آب هستند و کم بو و غیر سمی می باشند. همچنین دارای کاربری آسان می باشند. از آن ها برای کف، دیوارها، سقف ها، روی بتن، چوب، فلز، تخته والوار، گچ استفاده می کنند. از نظر انطباق، رنگ استاتیک فاقد سرب، كاديوم، جيوه، كروم شش ظرفيتی، بی فنيل های پلی بروم (PBB) يا استرهای پلی كلرين دی فنيل (PCDE) است. از نظر ماندگاری، رنگ استاتیک در برابر سایش ایستادگی می کند. رنگ استاتیک در همه رنگ های استاندارد مانند: سفید، خاکستری روشن، خاکستری تیره، سیاه، زرد ایمنی و قرمز موجود است.

• رنگ های آنتی استاتیک:

  از صنایع آنتی استاتیک یک رنگ اپوکسی تجاری است که می تواند در سطوحی که به رنگ سازگار با FDA نیاز دارد، استفاده شود. آن ها، غیر رسانا یا عایق هستند. رنگ FDA ما برای استفاده در سطوح داخلی یا خارجی فلز، چوب، سنگ تراشی بتن، دیوارهای خشک و گچ ایده آل است. همچنین برای استفاده با فولاد سازه ای، لوله کشی، مخازن و تجهیزات و همچنین مناطق سخت استفاده از کارخانه های فرآوری مواد غذایی، لبنیات، سیلوها، مدارس، بیمارستان ها، رستوران ها، راهروها، مسکن عمومی و ساختمان های عمومی نیز به کار می روند. رنگ های آنتی استاتیک از نظر شیمیایی در برابر لکه مقاوم هستند. آن ها در برابر سایش نیز مقاومند و به راحتی شسته و تمیز می شوند. صنایع آنتی استاتیک، این رنگ ها و محصولات ضد الکتریسیته ساکن را تولید می کند که به ایجاد یک محیط ایمن و ساکن کمک می کند.

• رنگ مینا:

  رنگی است که در هوا خشک می شود. برای پوشش سطوح خارج از منزل یا در معرض سایش سخت یا تغییرات دما استفاده می شود. پوشش های مینا و مات یا نیمه شفاف که پایدار و از نظر محیط زیست ایمن هستند. ماندگاری بالایی دارند و حاوی VOC کم (ترکیبات آلی فرار) هستند. رنگ های مینا به طور معمول زمان خشک شدن و پخت بیشتری نسبت به رنگ های لاکی دارند. از رنگ مینا در بتن، سطوح بیرونی، لوازم خانگی، پیشخوان، موتور خودرو، ترمز، تجهیزات صنعتی و موارد این چنین استفاده می شود.

• رنگ لاکی یا لاک رنگ:

  لاک رنگ سریع تر و سخت تر از رنگ مینای دندان خشک می شود. رنگ های لاکی دارای محتوای VOC بالاتری هستند و می توانند به راحتی تراشه یا ترک بخورند. رنگ های لاکی بیشتر به صورت تجاری استفاده می شوند. از آن ها در اتمام چوب، قایق، نقاشی خودرو، فلزی و پایان معماری نیز استفاده می شود.

پوشش چیست؟

پوشش روی سطح یک جسم قرار می گیرد که معمولاً به آن بستر گفته می شود. ممکن است برای تغییر خصوصیات سطح بستر، از قبیل چسبندگی، ترشوندگی، مقاومت در برابر خوردگی یا مقاومت در برابر سایش، از پوشش های عملکردی استفاده شود. پوشش های آلی معمولاً به روش های زیر اعمال می شوند: برس، اسپری، غوطه وری، غلتک، پوشش جریان، غلت زدن، صفحه ابریشم و وسایل الکترواستاتیک. پوشش های آلی توسط یک یا چند مکانیزم زیر خشک یا پخت می شوند:

 (1) تبخیر یا از بین رفتن حلال، (2) اکسیداسیون (3) پلیمریزاسیون.

انواع مختلف پوشش چیست؟

پوشش ها با توجه به ماهیت اتصال دهنده های آن ها به عنوان پوشش آلی یا پوشش غیرآلی تقسیم بندی می شوند. پوشش های ارگانیک آن دسته از پوشش های آلی هستند. پوشش های غیر آلی آن هایی هستند که دارای یک چسب غیر آلی مانند سیلیکات می باشند.

پوشش ارگانیک چیست؟

پوشش های آلی موانعی در برابر خوردگی بین فلز زیرین و محیط خورنده هستند. برای عملکرد به عنوان سدی محافظ در برابر خوردگی و اکسیداسیون، پوشش های آلی اساساً به بی اثر بودن و نفوذناپذیری شیمیایی آن ها بستگی دارند. به علاوه ، برخی از پوشش ها با استفاده از رنگدانه های بازدارنده ای که دارای فعالیت انفعالی هستند، به ویژه در سطوح فلزی، محافظت می کنند. همچنین، برخی از پوشش ها حاوی رنگدانه های فلزی هستند که از فلزات محافظت الکتروشیمیایی می کنند.

پوشش های صنعتی:

پوشش صنعتی، یک رنگ یا پوشش است که بیشترین کاربرد آن برای کنترل خوردگی فولاد یا بتن است. پوشش های صنعتی طیف بسیار گسترده ای از کاربردهای متنوع را برای پوشش ها با نیازها و عملکردهای مختلف پوشش می دهد.  

پوشش های پودری:

پوشش های پودری در صنعت پوشش به طور فزاینده ای محبوب می شوند. این پوشش ها به عنوان پودر خشک با استفاده از اسپری کننده ها اعمال می شوند. ذرات پوشش های پودری در طول یا پس از فرآیند پوشش دهی در معرض گرما قرار می گیرند تا پودر به سطح متصل شود. پوشش پودری نوعی پوشش است که به عنوان یک پودر خشک و با جریان آزاد استفاده می شود. برخلاف رنگ مایع معمولی که از طریق یک حلال تبخیری تحویل می شود، پوشش پودری معمولاً به صورت الکترواستاتیکی اعمال می شود و سپس در زیر گرما یا نور ماورا بنفش پخت می شود. این پودر ممکن است یک پلیمر گرمانرم یا یک ترموست باشد. معمولاً برای ایجاد یک پوشش سخت تر از رنگ معمولی استفاده می شود. پوشش پودری عمدتا برای پوشش فلزات مانند لوازم خانگی، اکستروژن آلومینیوم، سخت افزار درام، اتومبیل و قاب دوچرخه استفاده می شود. این پوشش های پودری به دو دسته ترموپلاست وترموست تقسیم می شوند:

• پوشش های پودری ترموپلاستیک: پوشش های ترموپلاستیک هیچگونه واکنش شیمیایی در طی فرآیند کاربرد اتصال ندارند. ذرات با ذوب شدن و سخت شدن در لایه نهایی جامد می شوند.
• پوشش های پودری ترموست: پوشش های ترموست هنگام ذوب شدن، پخت شدن با یک کاتالیزور ترکیب شده واکنش شیمیایی نشان می دهند. این باعث می شود سختی و دوام کاملاً خوبی داشته باشند.  

رنگدانه چیست؟

پیگمنت ها، ذرات ریز طبیعی یا مصنوعی و غیر محلولی هستند که برای افزودن رنگ هنگام افزودن به فرمولاسیون های رنگ و پوشش استفاده می شوند. آن ها همچنین برای انتقال فله یا خاصیت فیزیکی و شیمیایی مطلوب به فیلم مرطوب یا خشک استفاده می شوند. رنگدانه شامل دسته بندی زیر می باشند:

• رنگدانه های آلی: به مواد رنگی ساخته شده از ترکیب آلی با خواص رنگدانه گفته می شوند.
• رنگدانه های غیر آلی: رنگدانه های معدنی، به ویژه میکاها، اکسیدها و اولترامارین ها، افزودنی های رنگی در نظر گرفته می شوند.
• رنگدانه های عملکردی
• رنگدانه های اثر ویژه

تفاوت بین رنگدانه ها و رنگ ها:

پیگمنت ها مواد آلی یا معدنی، رنگی، سفید یا سیاه هستند که عملاً در محیطی که در آن پراکنده شده اند، حل نمی شوند. آن ها ذرات مشخصی هستند که به محیط رنگ و کدری می بخشند.

تاریخچه رزین:

ماده ای که از درخت بادام می چکد به طور گیج کننده ای مانند رزین به نظر می رسد، اما در واقع یک لثه یا موسیلاژ است و از نظر شیمیایی بسیار متفاوت است. کلمه رزین از رزین فرانسوی، از رزین لاتین می آید، که یا از ریشه یونانی رزین کاج گرفته می شود. کلمه رزین در دنیای مدرن تقریباً به هرجز مایع اطلاق می شود، که به حالت لاک سخت یا مینا کاری درخواهد آمد. مانند برخی از رزین های ریخته گری و رزین های مصنوعی (مانند رزین اپوکسی).

رزین چیست؟

رزین ماده ای جامد یا بسیار چسبناک با منشأ گیاهی یا مصنوعی است که به طور معمول به پلیمرها تبدیل می شود. رزین ها معمولاً مخلوطی از ترکیبات آلی هستند. گیاهان برای پاسخ به صدمات، رزین ها را برای مزایای محافظتی خود ترشح می کنند. رزین از گیاه در برابر حشرات و عوامل بیماری زا محافظت می کند. رزین از مخلوط پیچیده ای از مواد مختلف از جمله اسیدهای آلی به نام اسیدهای رزین تشکیل شده است.

رزین های گیاهی:

رزین های گیاهی برای تولید لاک، چسب و مواد لعاب خوراکی ارزش گذاری می شوند. آن ها همچنین به عنوان مواد اولیه سنتز سایر ترکیبات آلی ارزشمند هستند و ترکیبات بخور و عطر را تهیه می کنند. قدیمی ترین کاربرد شناخته شده رزین گیاهی مربوط به اواخر عصر حجر میانه در آفریقای جنوبی است که از آن به عنوان چسب برای تراش ابزار سنگ استفاده می شد.

رزین های مصنوعی:

بسیاری از مواد از طریق تبدیل رزین های مصنوعی به جامد تولید می شوند. نمونه های مهم آن بیس فنول دی گلیسیدیل اتر است که رزینی است که با افزودن ماده سخت کننده به چسب اپوکسی تبدیل می شود. رزین های سیلیکونی اغلب از طریق سیلیکون توسط جوشاندن دمای اتاق تهیه می شوند.  رزین مصنوعی و الاستیک به طور گسترده ای برای محصولات مختلف از قطعات خودرو گرفته تا کالاهای روزمره استفاده می شود.

انواع رزین:

• رزین اپوکسی:

  متداول ترین نوع رزین مصنوعی، رزین اپوکسی است. این مواد از طریق واکنش های پلیمریزاسیون و پلی کندسانساسیون ساخته می شوند. از آن ها به عنوان یک پلیمر ترموست که برای چسب استفاده می شود. رزین های اپوکسی، که پلی اپوکسیدها نیز نامیده می شوند، نوعی پیش پلیمرها و پلیمرهای واکنشی هستند که حاوی گروه های اپوکسید هستند. آن ها دارای مقاومت شیمیایی و حرارتی عالی و خاصیت چسبندگی قوی می باشند. کاربرد رزین اپوکسی برای ورقه ورقه ها، چسب ها، کفپوش ها، آسترها، پروانه ها و پوشش های سطحی می باشد.

• رزین های پلی استر:

  رزین های پلی استر از واکنش اسیدهای آلی دو پایه و الکل های پلی هیدر تشکیل می شوند. آن ها بسیار انعطاف پذیر بوده و در برابر گرما، مواد شیمیایی و شعله مقاومت بسیار خوبی دارند. از آن ها برای ساخت و ساز، ورقه ورقه، تعمیر اتوماتیک مواد پر کننده، اسکی، میله های ماهیگیری، اجزای هواپیما و کشتی، پوشش ها، لوازم تزئینی و بطری ها استفاده می شود.

• رزین های فنلی:

  رزین های فنلی نوعی رزین گرمازا هستند. آن ها مقاوم، در برابر حرارت و ضربه هستند و مقاومت بالایی در برابر خوردگی شیمیایی و نفوذ رطوبت دارند. رزین های فنلی به راحتی ساخته می شوند. آن ها برای اشباع رزین، روکش های ترمز، اجزای الکتریکی، ورقه ورقه، چسب های سیمان، چسب های باند شده و قالب ها استفاده می شوند.

• رزین های آلکید:

  رزین های آلکید رزین های پلی استر ترموپلاستیک هستند که در اثر حرارت دادن الکل های پلی هیدریک با اسیدهای پلی بیسیک ایجاد می شوند. آن ها دارای خصوصیات الکتریکی و حرارتی عالی و مقاومت شیمیایی خوبی هستند. کم هزینه اند و برای عایق الکتریکی، اجزای الکترونیکی، پرکننده های بتونه و رنگ استفاده می شوند.

• رزین های پلی کربنات:

  رزین های پلی کربنات، ترموپلاستیکی هستند که به طور کلی از بیس فنول A و فسژن تولید می شوند. آن ها دارای ضریب شکست بالا، پایداری ابعادی الکتریکی و حرارتی، مقاومت در برابر لک شدن و مقاومت در برابر فیلتراسیون هستند. رزین های پلی کربنات برای جایگزینی های فلزی، کلاه ایمنی ، لنزها، اجزای الکتریکی، فیلم عکاسی و عایق ها استفاده می شوند.

• رزین های پلی آمید:

  رزین های پلی آمید شامل یک گروه آمید به عنوان بخشی تکرار شونده از زنجیره های مولکولی آن ها هستند. این رزین ها ضریب اصطکاک کمی دارند و در برابر سایش و مقاوم در برابر مواد شیمیایی هستند. آن ها برای یاتاقان های بدون روغن، الیاف، چرخ دنده ها، بخیه ها، لاستیک ها، بند ساعت، بسته بندی و بطری ها استفاده می شوند.

• رزین های پلی اورتان:

  رزین های پلی اورتان کوپلیمرهایی هستند که از اجزای پلیول و ایزوسیانات تشکیل شده اند. آن ها در صورت ترکیب با سایر رزین ها بسیار متنوع بوده و از خاصیت ارتجاعی و چسبندگی زیادی به لایه ها دارند. رزین های پلی یورتان از تعادل کشیدگی و سختی خوبی نیز برخوردار هستند. آن ها برای عایق بندی، الاستومرها، چسب ها و آسترهای کف برای لباس استفاده می شوند.

• رزین های سیلیکونی:

  رزین های سیلیکون قبلاً با سیلیکات سدیم و کلروسیلان های مختلف ایجاد می شدند، اما اکنون آن ها اغلب با تتراتوکسی سیلان یا پلی سیلیکات اتیل که واکنش کمتری دارند و چندین دی سیلوکسان تشکیل می شوند. پایداری حرارتی و اکسیداتیو خوبی دارند و انعطاف پذیر و ضد آب هستند. رزین های سیلیکونی به دلیل ساختار شبکه سه بعدی، فیلم های سخت را تشکیل می دهند. از آن ها برای لاستیک، ورقه ورقه ها، رزین های کپسوله شده، کفگیرها و کاربردهای ضد آب استفاده می شود.

• رزین های پلی اتیلن:

  رزین های پلی اتیلن با بیش از 100 میلیون تن سالانه متداول ترین نوع رزین هستند. آن ها دارای مقاومت شیمیایی و بخار یا رطوبت قوی و انعطاف پذیری بالایی هستند. از رزین های پلی اتیلن برای بسته بندی ورقه ها و فیلم ها، ظروف، عایق کابل، پوشش ها، اسباب بازی ها، قالب ها، روکش ها و لوله ها استفاده می شود.

• رزین های اکریلیک:

  رزین های آکریلیک مواد پلاستیکی گرمانرم یا پلاستیکی گرمایشی هستند که از اسید اکریلیک، اسید متاکریلیک یا سایر ترکیبات مرتبط ایجاد می شوند. آن ها دارای مقاومت کششی خوب و شفافیت هستند. رزین های اکریلیک در برابر ضربه و UV مقاوم هستند. از رزین های آکریلیک برای پانل های ساختاری و تزئینی، چسب ها، الاستومرها، پوشش ها، علائم و کاشی های شفاف استفاده می شود.

• رزین کوپلیمر:

  رزین استیل کوپلیمر برای مقاومت، استحکام، و پایداری ابعادی بالا استفاده می شود. همچنین دارای خاصیت سایش و اصطکاک خوبی است که می تواند با ترکیب با مواد افزودنی بهبود یابد.

• رزین هموپلیمر:

  هوموپلیمر استال در کاربردهای مکانیکی با بار زیاد استفاده می شود. این رزین استیل به دلیل مقاومت نخ بسیار عالی و توانایی مقاومت در برابر مقیاس تجمع، در مصارف لوله کشی و آبیاری نیز کاربرد دارد. از رزین استول هوموپلیمر به دلیل ماشین کاری بودن، در نمونه سازی وسایل پزشکی استفاده می شود. برای تولید هموپلیمر پلی اکسی متیلن، باید فرمالدئید بی آب تولید شود. چرخ دنده های مکانیکی، عناصر کشویی و هدایت، قطعات محفظه، فنرها، زنجیرها، پیچ ها، مهره ها، چرخ های فن، قطعات پمپ و بدنه سوپاپ ها از جمله کاربری های این محصول می باشند.

• پترورزین:

  حاصل از رزین های نفتی است، که توسط مخلوط های پلیمریزاسیون مونومرهای غیر اشباع به عنوان محصولات جانبی از مایعات گاز طبیعی، روغن گازی یا نفتی به دست می آیند.

• رزین های پلی استایرن:

  رزین های پلی استایرن پلیمرهای هیدروکربن معطر هستند که از مونومر استایرن ساخته می شوند. این رزین ها در برابر اسیدها، مواد قلیایی و نمک ها مقاومت بسیار خوبی دارند. رزین های پلی استایرن همچنین از وضوح و انعطاف پذیری خوبی برخوردار هستند. آن ها برای عایق بندی، لوله ها، فوم ها، برج های خنک کننده، لاستیک، ابزارهای خودرو و داشبورد استفاده می شوند.

• رزین های پلی پروپیلن:

  رزین های پلی پروپیلن نوعی رزین پلیمری ترموپلاستیک است که فاقد BPA است. آن ها بی رنگ و بی مزه هستند و دارای تراکم کم و مقاومت خوبی در برابر حرارت می باشند. رزین های پلی پروپیلن همچنین مقاومت شیمیایی خوبی دارند. آن ها برای اسباب بازی ها، قطعات الکترونیکی، لوله های تولید، الیاف و رشته ها و پوشش ها استفاده می شوند.

• اولئورزین:

  برخی از رزین های مشتق شده از طبیعت، نرم هستند و به عنوان “اولئورزین” شناخته می شوند. در صورت داشتن اسید بنزوئیک یا اسید سینامیک، آن ها را مومیایی می نامند. اولئورزین ها به طور طبیعی مخلوط روغن و رزین هستند. آن ها می توانند از گیاهان مختلف استخراج شوند.

• رزین صمغ:

  سایر محصولات رزینی در شرایط طبیعی خود مخلوطی با صمغ یا مواد موسیلاژین هستند و به عنوان رزین های صمغ شناخته می شوند. از چندین رزین طبیعی به عنوان مواد تشکیل دهنده عطرها استفاده می شود.