فلوکولانت (پلی آکریل آمید) و انواع آن | 2 نوع آنیونی کاتیونی
فلوکولانت چیست؟
فلوکولانت نوعی ماده است که می تواند پایداری پلیمریزاسیون ذرات پراکنده در آب را کاهش داده یا از بین ببرد و ذرات پراکنده را منعقد و لخته کند. در واقع پلی آکریل آمیدها پلیمرهایی با وزن مولکولی بالا محلول یا متورم در آب هستند که از آکریل آمید یا مشتقات آن تشکیل شده اند. پلی آکریل آمید PAM در حال حاضر پرمصرف ترین لخته ساز پلیمری آلی مصنوعی است و گاهی اوقات به عنوان کمک منعقد کننده نیز استفاده می شود.
ذرات کلوئیدی موجود در آب دارای ویژگی های ریز بودن، هیدراتاسیون سطحی و شارژ شدن هستند که باعث می شود پایداری قوی داشته باشند. هنگامی که فلوکولانت به آب اضافه می شود، به یک کلوئید باردار و یون های اطراف آن هیدرولیز می شود، تا یک ساختار دو لایه الکتریکی تشکیل شود.
روش هم زدن سریع پس از ریختن برای افزایش شانس برخورد و فرکانس ذرات ناخالصی کلوئیدی در آب و میسل های هیدرولیز شده توسط لخته ساز اتخاذ شده است. ذرات ناخالصی در آب ابتدا در اثر منعقد کننده، ثبات خود را از دست می دهند و سپس به ذرات بزرگتر تبدیل می شوند و در نهایت ته نشین می شوند یا به سمت بالا شناور می شوند.
انتخاب انواع فلوکولانت:
انتخاب فلوکولانت عمدتاً به ماهیت و غلظت کلوئیدها و جامدات معلق در آب بستگی دارد. اگر آلاینده‌های موجود در آب عمدتاً در حالت کلوئیدی باشند، لخته‌های معدنی باید اولین انتخاب برای ایجاد بی‌ثباتی و تجمع آن ها باشند. اگر لخته ها کوچک هستند، باید یک لخته کننده پلیمری اضافه کرد یا از یک کمک منعقد کننده مانند سیلیکاژل فعال استفاده کرد.
در بسیاری از موارد، استفاده ترکیبی از لخته‌سازهای معدنی و لخته‌سازهای پلیمری می‌تواند به طور قابل توجهی اثر انعقادی را بهبود بخشد و دامنه کاربرد را گسترش دهد. برای ماکرومولکول ها، هرچه مقدار بار روی مولکول های زنجیره بیشتر باشد، چگالی بار بیشتر است، زنجیره به طور کامل گسترش می یابد، محدوده جذب و پل زدن بیشتر می شود و اثر انعقاد بهتری دارد.
تاثیر ناخالصی بر عملکرد فلوکولانت:
اندازه ذرات ناهموار ناخالصی های موجود در آب برای انعقاد مفید است و ذرات ریز و یکنواخت منجر به اثرات انعقادی ضعیف می شود. غلظت خیلی کم ذرات ناخالصی اغلب برای انعقاد مضر است.
در این زمان، رفلاکس کردن رسوب یا افزودن ماده منعقد کننده می تواند اثر انعقادی را بهبود بخشد. زمانی که ذرات ناخالص آب حاوی مقدار زیادی ماده آلی باشد، اثر انعقاد بدتر خواهد بود و لازم است دوز را افزایش داده و یا اکسیدان و سایر عواملی که در انعقاد نقش دارند به آن اضافه شود. یونهای کلسیم و منیزیم، سولفیدها و فسفیدهای موجود در آب به طور کلی برای انعقاد مفید هستند، در حالی که برخی از آنیونها و مواد فعال سطحی اثر نامطلوبی بر انعقاد دارند.
دوز مصرف فلوکولانت:
هنگامی که از انعقاد برای تصفیه هر گونه فاضلاب استفاده می شود، یک لخته ساز بهینه و یک دوز بهینه وجود دارد که معمولاً با آزمایش جار تست تعیین می شود. دوز بیش از حد ممکن است باعث پایداری کلوئید شود. به طور کلی، محدوده دوز فلوکولانت پلیمری آلی حدود 1~1 معادل 5 میلی گرم در لیتر می باشد. این دوز به صورت کلی محاسبه شده و برای هر پساب و هر سیستم با توجه به نوع کلوئیدها، متفاوت می باشد.
به طور کلی، زمانی که لخته‌ساز معدنی همراه با لخته‌ساز آلی استفاده می‌شود، ابتدا باید لخته‌ساز معدنی و سپس لخته‌ساز آلی اضافه شود. هنگامی که اندازه ذرات ناخالصی بالاتر از 50 میکرومتر است، لخته ساز آلی اغلب برای جذب پل ابتدا اضافه می شود و سپس لخته ساز معدنی برای فشرده سازی لایه دوگانه الکتریکی برای بی ثبات کردن کلوئید اضافه می شود.
به منظور خرید فلوکولانت با قیمت مناسب، کافی است با بخش فروش پتروشیمی دانشمند تماس برقرار کنید تا کارشناسان فروش فلوکولانت به شما مشاوره رایگان دهند تا بهترین محصول را با بهترین کیفیت مناسب کار خود تهیه فرمایید.
شرکت پتروشیمی دانشمند ، فعالیت خودرا درزمینه تامین مواد اولیه صنایع چرم سازی و ریسندگی از سال 1372 آغاز نمود و درراستای گسترش فعالیت های این مجموعه و حرکت به سوی توسعه و در جهت نیل به مقاصد خود، اقداماتی انجام داده است.